زیر پوست پایتخت: تهران چگونه بهشت ابرثروتمندان شد؟
در ایران احتمالاً اکثر ما با چنین ثروت و قدرتی که از آن ناشی می‌شود به سمت راه‌اندازی امپراتوری خود پیش خواهیم رفت.
نخبگان، فانوس داران کوچه پس کوچه‌‌های پانخورده جامعه
باید اعتراف کنم که حتی عنوانش مرا به فکر فرو برد، «بیانیه نخبه اندیشی»! با شناختی که از رضا در این سا‌لها پیدا کرده‌ام شک نداشتم که این‌بار هم بر کلون دری زده‌است که خیلی‌‌ها متروکه فرضش کرده‌اند. سوال داشتن برای جامعه‌ای که ندانستن در عرفش شرم‌آور است و جواب هر سوالی در آستین، چیزی […]
سپاس‌نامه کتاب «هزینه‌های نجومی نادوستی» به کوشش محمدجعفر امیر محلاتی
در پاییز ۱۳۹۷ بود که با برگزارکننده تداکس‌تهران، رضا غیابی، آشنا شدم و دیری نپایید که نگاه مشترک به آینده به دوستی ارجمند ما جان داد. غیابی از نمونه جوانان فرزانه ایرانی است که با نگاه فراخی به افق پیشرفت‌های تمدن ایران‌زمین، در دل هر کس که دل در گرو آینده‌ی ایران و جهان دارد […]
نخبه به مثابه فیلسوف تناقض‌ها
پیش از هر چیز، بر خود لازم می‌دانم از دوستان فرهیخته و گرامی آقایان رضا غیابی و امیرحسین یزدانی بابت گشودن روزنه بحث پیرامون مسئله «نخبه‌اندیشی» تشکر کنم. رسمی نانوشته دهه‌هاست وجود دارد که پیش از طرح صحیح و اصولی «مسئله»، افراد – چه بسا با نیت خیر و دغدغه‌مندی- به بحث و مناظره در […]
نخبه یا روشنفکر؟ مسئله این است!
تعریف و جایگاه نخبگان: نخبگان عبارتند از گروه کوچکی از مردم جامعه که از حیث یک مطلوب اجتماعی، مانند قدرت، ثروت، دانش، یا مهارت نسبت به سایرین سرآمداند. برای مثال، بازرگانان توانگر، سیاستمداران قدرتمند، نظامیان عالی‌رتبه، استادان دانشمند دانشگاه، پژوهشگران برجسته، مخترعان پیشرو، روحانیون طراز اول، نویسندگان و هنرمندان خلاق، و ورزشکاران مدال‌آور، همگی نخبه […]
پرسشگری از خود، دردی را باید تا قدمی؛ یادداشت مهران داودی در مورد «بیانیه نخبه‌اندیشی»
کلمه نخبه برای فردی مثل من که در مدارس و دانشگاه‌هایی بزرگ شدم که فردگرایی و جداگانگی هدف آن است کلمه زیبایی نیست! غالبا به افرادی نخبه می‌گوییم به خاطر هوش و یا استعداد، حقی بر خود قائلیند، حق نخبگی، سازمان‌هایی مثل بنیاد نخبگان و … اما تعریف رضا غیابی از نخبگی، تعریف نوینی است. […]
یادداشت علی شهرآشوب در پاسخ به «بیانیه نخبه‌اندیشی»
نوع: یادداشت عنوان: نخبه کیست؟ تاریخ: دی ۱۴۰۰ در پاسخ به این پرسش که ”نخبه کیست؟“ طبیعتاً نخبگانی که حقیقتاً نخبه هستند و عُقلای اجتماع آنها را نخبه می‌دانند، می‌توانند پاسخ دهند. من خود را به هیچ عنوان نخبه نمی‌دانم، فقط به عنوان یک ناظر که در زندگی سعادت ملاقات نخبگانی را داشته‌ام، و مطالعه‌ی […]
نخبگی و نخبه‌پروری در آیینه‌ی صلح
نخبگی و نخبه‌پروری در آیینه‌ی صلح شاعرِ پارسی‌گوی قرنِ 11 ق، کلیمِ کاشانی، در شعری مهم که در حافظه‌ی پارسی‌زبانان مانده است، ایّامِ عمر را دو روز دانسته؛ و از این دو روز: یک روز، صَرفِ بستنِ دل شد به این‌وآنروزِ دگر، به کندنِ دل زین‌وآن گذشت این بیت، یکی از گزاره‌های دقیقِ روان‌شناختیِ انسان […]
یادداشت دکتر حامد عبدی در پاسخ به «بیانیه نخبه‌اندیشی»
چه روز دل‌انگیزی بود و چه گاه فرخنده‌ای آفریدید شما جانان… و چه پرسش درست و بهنگامی‌ست “نخبه کیست؟” هر کجا که واژگان از ژرفای معنای‌شان تهی شوند، بوته‌هایی بی‌ریشه می‌شوند…رضا جان، چند سالی‌ست که این جستار دلچسب‌ات را می‌خوانم اینجا و آنجا و لذت می‌برم…به گمانم پرسش بنیادین درستی را یافته‌ای و جا دارد […]
زمانمندی و نخبگی در فراتاریخ
بیانیه‌ی نخبه‌اندیشی را خواندم، موجز و پر معز است؛ و در آسیب‌شناسی حس تنهاییِ غیرخلّاق انسانِ سرخورده یا متوقع و بی‌تدبیر، بیرون از انتخاب و اراده و خود‌فریب، به زاویه‌های مشرف به آگاهی نظر دارد. اگر داستانی نسازیم، اسطوره‌وار، جذبه‌ی نخبگیِ حقیقی و اصیل، منقرض خواهد شد. این در داستان‌های سریع و ناپخته‌ی حاضری، و […]
