روز پنجشنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۱ یکی دیگر از رویدادهای «صبحانه فرصت‌آفرین» در خانه کارمان برگزار شد. این رویدادها معمولاً به دور از محیط پرهیاهوی رایج رویدادها و به طور خصوصی برگزار می‌شود تا مأوایی باشد برای تفکر، تبادل نظر سازنده، گفتگو، فرهنگ‌سازی و یادگیری.
زمینه موضوعی رویداد مهرماه «هنر بقا» بود که با توجه به شرایط تیره‌ی حاکم بر جامعه معنای بیشتری پیدا می‌کرد. رهبران اندیشه و عمل که برخی از آنان در این صبحانه گردهم آمده بودند از رویکردهای سازمان‌هایشان در شرایط بحران گفتند و به صورت هم‌افزا از همدیگر یاد گرفتند (و شاید هم کمی با هم درد دل کردند).
- در بحران‌های اجتماعی لازم است صاحبان کسب و کار و مدیران بیشتر با یکدیگر تبادل نظر کنند چرا که تصویری که از «همه سازمان‌ها» دارند تصویری ناقص است و از طریق گفتگو می‌توانند بهتر و دقیق‌تر تصمیم‌گیری کنند.
- نباید به شرایط جامعه بی‌تفاوت بود و در اصطلاح فیل درون اتاق را نادیده گرفت. لازم است در این زمینه‌ها بسته به شرایط سازمان با نیروها گفتگو شود تا متوجه دغدغه‌های آنان شد.
- باید کار کرد. بهترین روش برای امیدبخشی به جامعه داشتن «اثر» است و یک سازمان زمانی می‌تواند «مؤثر» باشد که خوب کار کند. در نتیجه برای شرکت‌های فعال بخش خصوصی کار کردن در شرایط بحران از هر چیزی واجب‌تر است.
- از مشاهدات اعضای صبحانه برآورد شد که در شرکت‌های دیجیتالی و دانش‌بنیان نیروی انسانی و کارکنان متولدین دهه ۷۰ و ۸۰ به شدت نسبت به حقوق خود و همچنین آنطور که لازم است سازمان باشد آگاه‌تر هستند. آنها به دنبال حمایت از طرف سازمان‌ها خود هستند و لازم است این حمایت به آنها داده شود.
