هر سال که تازه میشود با هزار امید و آرزو به سال دیگر قدم میگذاریم و از صمیم قلبمان برای خانواده، نزدیکان و همهی آنها که دوستشان میداریم، از خداوند طلب آرامش و بهروزی و تندرستی میکنیم؛ شاید که دعایمان مستجاب شد! با خودم فکر میکردم که واقعاً در سال نو شاید بهتر است به جای آرزوی برای فرد یا افرادی که میشناسم باید از عمق وجودم، آرزویی برای کشورم و برای مردم سرزمینام داشته باشم.
آرزو که عیب نیست! اگر اجازه بدهند، این یکی را برای خودمان نگه داریم؛ که آرزومند باشیم. هنوز برای آرزو داشتن، دیر نیست!
گویی ما ملت نزار از تنشها و نومید از بدعهدیهای مکرر، کفگیر آرزوهایمان به تهِ دیگ خورده و فقط خاطراتماناند که هر روز چاقتر و بسیطتر از دیروزمان میشوند. حالا که با هم به قرنی دیگر میرویم، بیایید آرزوهایمان را فریاد کنیم. آرزو، نشانهای از وسعت دید و افق فکر آدمیست. آدمهایی که بلندتر میاندیشند و فکرشان، پر و بال میگشاید، آرزوهای بسیاری در سر دارند.
و امید، حاصل قدم برداشتن در مسیر پیشرفت است به شرط داشتن آرزوهایی برای رسیدن به آن.
نومیدی، درد این سالهای کشور است. مستندتر اینکه؛ بیآبی، بیکاری و نومیدی سه مسئلهی اساسی مطرحشده در سند مکتوب چالشهای بزرگ ایران است که توسط نهاد ریاست جمهوری منتشر شد. درد است؛ درد است که نومیدی اینقدر نفس به نفس میانمان ریشه دوانده…
من در حد و قوارهی خودم، برای کشورم و برای مردم سرزمینام آرزوهایی دارم. آرزوهایی نه از جنس کلیشههای رایجِ جیبِ پُرپول و سلامتی و بهروزی و امثال آن، بلکه آرزوهایی عمیقتر و دستیافتنیتر؛ زیرا چون که صد آید، نود هم پیش ماست…
از نگاه منِ استراتژیست، آرزو هم باید عملیاتی باشد؛ «کاش»، برآمده حسرت است و از دست رفته. به نظرم وقتی به آرزویی فکر میکنیم، خوب است به چگونگی برآورده شدن آن نیز بیندیشیم. به اینکه چگونه باید به جیبِ پُرپول و بهروزی رسید؟ با حلوا حلوا کردن که دهان شیرین نمیشود!
من در آستانهی قرن پانزدهم خورشیدی، سه آرزوی مهم برای مردم جامعهام دارم:
بیداری، رشد و توسعه.
آرزوی من برای مردم نازنین سرزمینام، بیداری و رشد و توسعه است.
آرزو میکنم که همواره ملتی بیدار باشیم. گویی ارتباطمان با جهانِ واقعیت از بین رفته؛ باید بیدار شویم چونان که با سیلی محکمی از خواب برخیزیم و آفتاب برآمده را ببینیم و با حقیقت زندگی روبهرو شویم.
لازمهی بیدار بودن و بیدار ماندن روحیهی تدقیق و تأمل است. جانمایهی بیداری عملگرایی به جای انفعال است. جامعهی بیدار، جامعهی فعال و پویاست. جامعهایست که فرصتها را بهخوبی میبیند و درمییابد که راه رهایی هرگز از بیتفاوتی نمیگذرد.
روزی را آرزو میکنم که هر یک از مردم این سرزمین برای هر اتفاقی به دنبال بُرهانی بگردد و هیچ امری را بیتحقیق و تحلیل نپذیرد. جامعهی بیدار، جامعهی همدل است؛ جامعهای که برای همنوع خود ارزش قائل است. مردم بیدار، مردم هدفمند و فکوریاند.
آرزو میکنم در عین بیداری خواهان رشد باشیم؛ جامعهای یادگیرنده و مشتاق پذیرش. رشد باید هدفمند و حسابشده باشد. «رشد» در راستای «توسعه» معنا مییابد. غیر از این اگر باشد، رشد همچون غدهای سرطانی فقط بزرگ و بزرگتر میشود و قد میکشد اما از درون تهی و حتی کُشنده خواهد بود. بد نیست از گذشتهمان که چراغ راه آینده است بیاموزیم؛ از رفتارهای اجتماعی و بازخوردهای پیرامونمان درس بگیریم و خودمان را برای رشد بیشتر تربیت کنیم. تغییر کنیم که تغییر، خاصیتِ یادگیریست و یادگیری از جنس رشد است.
مردم یک جامعهی یادگیرنده، لاجرم، آیندهنگرند؛ تحلیلگر و نکتهسنجاند و در برابر شرایط تحمیلی منفعل عمل نمیکنند بلکه همواره مشتاقاند به یادگیری و رشد واقعی.
پُر واضح است که تلاش برای رشد فردی منجر به بهبود سطح کیفی زندگی هر فرد بهطور مستقل میشود.
و مگر یک جامعه بهعنوان یک کلِ منسجم، چیزی ورای فردفردِ ماست؟
سومین آرزوی من «توسعه» است؛ توسعهای پایدار و ماندگار. توسعه در وهلهی اول، وقتی اتفاق میافتد که تمامی اقشار یک جامعه، در هر سطح و دهکی بهطور عادلانه به امکانات رفاهی دسترسی داشته باشند. تنها در این حالت است که مردم میتوانند کمی پیشتر از خویش را ببینند و از حالِ ساده اندکی فراتر روند.
وقتی دربارهي «جامعهی توسعهیافته» حرف میزنیم یعنی مردم آن جامعه از هر طبقهای که هستند، آگاه و بیدارند؛ رشد کردهاند و کرامت انسانی دارند. و بیتردید اینجاست که نه تنها در مسیر فردی بلکه در اجتماع خود افراد مؤثری و کنشمندی هستند.
آرزو میکنم یکانیکانِ مردم این سرزمین در مسیر دستیابی به رفاه اقتصادی و اجتماعی، راه درست را بشناسند و بد را از خوب (در همه ابعاد زیستی معاصر) تمیز دهند.
آرزو میکنم که فرد فردِ این سرزمین فکور باشند تا افکار و اندیشههای نابشان جوانه بزند؛ ایدههایشان بارور شود تا کمکم درخت تنومندی از ایدههایشان به بار نشیند؛ تا هر یک از ما فرصت بسازیم و فرصتها را دریابیم.
آرزو میکنم در سال جدید، مردم کشورم، بیدار باشند/ شوند؛ بکوشند تا رشد کنند و به تعالی برسند؛ و هر روز بیش از پیش توسعه یابند.
با فرض تحقق سه مؤلفهی بیداری، رشد و توسعه در کشورم؛
آرزو میکنم همهی مردم ایران همواره شاد و تندرست و برقرار و بر مدار باشند.
آمین…